Dank dokter dat je me terug een beetje vrouw gemaakt hebt
Dank dokter dat je me terug een beetje vrouw gemaakt hebt
Ik voelde al jaren iets aan de bovenzijde van mij borst.
Op een dag voelde ik dat het daar pijn deed.
Ik ben toen bij de huisarts geweest en die zei dat het niets was maar als ik wilde dat ik maar eens een mammografie van moest laten maken, dat heb ik dat dan ook gedaan, de radioloog zei ook het op het eerste gezicht geen kwaad kon.
Mijn gynaecoloog zei dat het beter weggehaald zou worden. Eerst wilde hij nog een punctie doen. De uitslag van dat onderzoek was normaal. De dokter wilde toch het stukje wegnemen uit veiligheid. Na de operatie moest ik een week wachten voor de uitslag, en het was niet goed, terug een operatie om nog een stukje verder weg te nemen, en terug een week wachten.
De uitslag was zeer slecht, mijn borst moest geamputeerd worden, dat is wel enorm schrikken. Het eerste moment weet je niet wat er allemaal gebeurt. Ik was in paniek.
Ik kon tamelijk snel geopereerd worden.
Ik zag er wel tegen op om mezelf te zien na de operatie, ik voelde me raar, er was iets weg en ik kon het nooit meer terug krijgen, hoe ik me voelde? Moeilijk te zeggen: boos, triest, piekeren, en met zoveel vragen. Gelukkig moest ik geen bestraling of andere behandeling krijgen . (Een kleine troost)
Een maand na de operatie kreeg ik een uitwendige prothese en aangepaste Bh’s.
Ik had veel mooie Bh’s die ik niet meer zou kunnen dragen.
Zo heb ik 3 jaar rondgelopen. Er waren veel dingen die ik niet meer kon dragen, en ik moest kijken wat ik kocht: dat het niet te ver uitgesneden was, dat niemand iets ging zien…
Op een zondagavond zitten mij man en ik tv te kijken, en het was een uitzending over borstreconstructie met eigen weefsel. Het was zeer interessant. Dit zag ik wel zitten. De volgende dag belde ik naar mijn gynaecoloog om te vragen bij wie ik daarvoor terecht kon. Ik had geluk er was een dokter in mijn streek, namelijk Dr. De Frene, die dat zeer goed kon werd me gezegd.
Samen met mij man ben ik enkele dagen later op consultatie gegaan.
De dokter was zeer aangenaam en legde alles zeer goed uit, we zijn daar zeker 1 uur bij geweest hij toonde foto’s van mensen die de ingreep al hadden onderdaan en het zag er allemaal zeer mooi uit.
Het zou een operatie worden met eigen weefsel en dat vond ik zeer goed omdat het blijvend was en dat je ‘buik-borst’ (zo noem ik het) mee evolueert met je lichaam.
Kort nadien kwam ik ook in contact met een mevrouw die dezelfde operatie al had ondergaan.
Het viel echt mee eens te babbelen en te kijken hoe zij er uit zag. Samen keken we naar haar foto’s van voor de operatie en van erna en het was echt mooi.
Toen ik thuis kwam had ik al beslist en belde naar de dokter wanneer hij de operatie bij me kon uitvoeren. Dat kon na een maand. Eerst moesten er nog enkele onderzoeken gebeuren.
De dokter vroeg ook of ik rookte, ik was gelukkig al bijna een jaar gestopt.
De dag van de operatie
Ik werd ‘s morgens vroeg opgenomen in het ziekenhuis.
Het was pas iets na 5 uur in de namiddag toen ik wakker werd op intensieve zorgen.
Pijn, ja die was er wel, maar werd draaglijk dank zij de pijnstillers.
Ik mocht al de volgende dag naar mij kamer.
Vrij snel mocht ik uit bed en ja na 6 dagen was ik terug thuis. Ik kon nog niet veel zelf doen. Veel rusten. Elke dag voelde ik me beter.
Regelmatig moest ik op controle en werd mij buik-borstje vanzelf mooier, en na een klein jaar was het allemaal netjes afgewerkt. De laatste etappe was ‘de kers op de taart’, namelijk de tepelreconstructie en tatoeage van tepelhof.
Dit jaar ben ik naar Turkije op vakantie geweest en ik heb kunnen zonnen zoals de andere vrouwen. Ja zelfs in monokini, ik voelde me echt goed.
Ik zou het aan ieder zeker aan raden, je voelt je terug vrouw, je kan terug aan doen wat je wil (bv. terug mooie lingerie).
Nu 3 jaar later ben ik enkele kilo’s bijgekomen, zeker 8 kilo,en wat een geluk mij buikborst is mooi meegegroeid en littekens kan je bijna niet meer zien.
Dank dokter dat je me terug een beetje vrouw gemaakt hebt